Η αναβλητικότητα παρουσιάζεται πάντοτε ως ελάττωμα. Χιλιάδες βιβλία και άρθρα έχουν γραφτεί, έρευνες και ψυχολογικά τεστ έχουν γίνει, για να εξηγήσουν τα αίτια της αναβλητικότητας, να περιγράψουν τις μορφές της, να μετρήσουν το πόσο αναβλητικοί είμαστε και να μας συμβουλέψουν πώς να την καταπολεμήσουμε.
Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας αναβάλλουμε κάποια στιγμή κάτι, συνήθως πράγματα δυσάρεστα, δύσκολα, περίπλοκα, κουραστικά, ότι μας βγάζει από τη ρουτίνα, ότι μας στερεί ξεκούραση, ηρεμία και ευχαρίστηση, ότι μας φέρνει σε δύσκολη θέση και ότι απαιτεί από μέρους μας κάποια μορφή προσπάθειας, που εκείνη τη στιγμή μοιάζει ενοχλητική. Και δεν έχω γνωρίσει ακόμη κάποιον που να πει: "Θα αρχίσω από Δευτέρα να τρώω ότι βρίσκω μπροστά μου, για να παχύνω. Άλλα τώρα κάνω διατροφή". Το αντίθετο βέβαια το επαναλαμβάνω κάθε βδομάδα, κατά την Πέμπτη.
Αυτό νομίζω ότι είναι το πιο δύσκολο απ' όλα: Πώς να μην αναβάλλεις την αλλαγή μιας συνήθειας που θέλεις ν' αλλάξεις; Γιατί τη Δευτέρα μπορεί να ξεκινάς όλο χαρά το πρόγραμμα διατροφής, ή το τρέξιμο, ή το ν' αφιερώνεις λίγο χρόνο σε μια δύσκολη εργασία, αλλά μετά από μερικές μέρες έρχεται το "δε βαριέσαι", δηλαδή δεν θα χαθεί κι ο κόσμος, αν δεν το κάνεις σήμερα. Και χωρίς να το πολυκαταλάβεις, επιστρέφεις στον προηγούμενο, εύκολο τρόπο. Γι' αυτό το θέμα έχω διαβάσει αρκετά και συμβουλές και τρόπους να χτίσεις νέες συνήθειες. Όλα συνηγορούν σ' ένα πράγμα: να βάζεις μικρούς, καθημερινούς στόχους και να τους πετυχαίνεις, ένα τη φορά. Επειδή όμως ακόμη το "παλεύω", χωρίς μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα, δεν θα το αναλύσω περισσότερο.
Σε άλλο θέλω να σταθώ... Ναι, υπάρχει και θετική αναβλητικότητα και στον επόμενο που θα με πει αναβλητική, θα του αφηγηθώ με ύφος γκουρού το παρακάτω koan (σύντομη διδακτική ιστορία του ζεν):
Ο δάσκαλος του Ζεν έδωσε σ' έναν βοηθό του ένα ιδιαίτερα δύσκολο koan, έναν δύσκολο γρίφο ως άσκηση, για να τον βοηθήσει ν' αναπτύξει την αντίληψή του. Όταν ο βοηθός ρώτησε τον δάσκαλο πόσο καιρό θα χρειαστεί για να το πετύχει αυτό, ο δάσκαλος του απάντησε περίπου δύο χρόνια. "Κι αν μελετώ πολύ σκληρά, με όλες μου τις δυνάμεις;" ξαναρώτησε ο βοηθός. "Τότε, μπορεί να σου πάρει και είκοσι χρόνια", του απάντησε ο δάσκαλος.
Όπως γράφει ο Pattrick McDermott, στο βιβλίο του "Zen and the Art of System Analysis: Meditations on Computer Systems Development", υπάρχουν και δύσκολες αποφάσεις, που καλό είναι να μην βιαστείς να τις απαντήσεις. Να τις σκέφτεσαι λίγο κάθε μέρα, αλλά να μην πιέζεις για το αποτέλεσμα. Να τις αφήσεις να "δουλευτούν" στο υποσυνείδητο, να ωριμάσουν, για να σε οδηγήσουν στην καλύτερη δυνατή λύση.
Άλλωστε, αν είναι σημαντικό για σένα, θα βρεις τον τρόπο...
Κι αν θέλεις να μάθεις πόσο αναβλητικός χαρακτήρας είσαι (όχι ότι δεν ξέρεις δηλαδή, αλλά για επιβεβαίωση), μπορείς να πάρεις μέρος σ' αυτήν την έρευνα που πραγματοποιεί το Πανεπιστήμιο του Calgary: http://procrastinus.com/the-procrastinus-survey/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου