Follow me on Facebook • Google+ • Bloglovin'
καλλιθέα, πρέσπες
«Έχε υπομονή με όλα όσα είναι άλυτα στην καρδιά σου
Follow me on Facebook • Google+ • Bloglovin'
καλλιθέα, πρέσπες
και προσπάθησε ν’ αγαπάς τις ερωτήσεις τις ίδιες,
σαν κλειδωμένα δωμάτια και σαν βιβλία,
που τώρα είναι γραμμένα σε μια εντελώς ξένη γλώσσα.
Μην αναζητείς τις απαντήσεις, που δεν μπορούν να σου δοθούν
γιατί δεν θα ήσουν ικανός να τις ζήσεις.
Και το θέμα είναι να ζήσεις τα πάντα.
Ζήσε τις ερωτήσεις τώρα.
Ίσως τότε σιγά-σιγά, χωρίς να το προσέξεις,
Να ζήσεις σε μια μέρα μακρινή την απάντηση».
Την τελευταία μέρα
του καλοκαιριού άνοιξα μπροστά μου μια καινούρια σελίδα κι έγραψα πέντε
ερωτήσεις. Ήταν μια αυθόρμητη πράξη. Ήμουν σε κακή διάθεση και το κεφάλι μου
ήταν γεμάτο αγχώδεις σκέψεις και δυσάρεστα συναισθήματα. Με το γράψιμο ένιωσα μια
μικρή ανακούφιση, που τα «έβγαλα» από μέσα μου και τα άφησα στην άκρη. Δεν απάντησα.
Εκείνη τη στιγμή πίστευα ότι οι απαντήσεις δεν θ’ άλλαζαν τίποτα. Τόσο απογοητευμένη
ήμουν …
Χθες έτυχε να ξαναδιαβάσω τις ερωτήσεις αυτές και έκπληκτη ανακάλυψα πόσο η κακή μου διάθεση μπορεί πραγματικά να διογκώσει κάθε μικρό κι ασήμαντο πράγμα. Οι ερωτήσεις είχαν χάσει τη βαρύτητά τους και οι απαντήσεις έρχονταν φυσικά κι αβίαστα, σαν απλοϊκές επεξηγήσεις του γονιού προς το τρίχρονο παιδί του. Και μετά σκέφτηκα … τι τέλεια ιδέα να κάνω ένα ημερολόγιο ερωτήσεων! Μπαίνεις κατευθείαν στο θέμα που σε απασχολεί σε ελάχιστο χρόνο και, όταν επιστρέφεις σ’ αυτό, όλα γίνονται ξεκάθαρα: για σένα, για τις σκέψεις σου, για την εξέλιξή σου. Και τι ειρωνεία, μερικές σελίδες νωρίτερα σε άσχετη στιγμή είχα σημειώσει το ποίημα του Ρίλκε. Σύμπτωση ή η δύναμη του υποσυνείδητου;
Χθες έτυχε να ξαναδιαβάσω τις ερωτήσεις αυτές και έκπληκτη ανακάλυψα πόσο η κακή μου διάθεση μπορεί πραγματικά να διογκώσει κάθε μικρό κι ασήμαντο πράγμα. Οι ερωτήσεις είχαν χάσει τη βαρύτητά τους και οι απαντήσεις έρχονταν φυσικά κι αβίαστα, σαν απλοϊκές επεξηγήσεις του γονιού προς το τρίχρονο παιδί του. Και μετά σκέφτηκα … τι τέλεια ιδέα να κάνω ένα ημερολόγιο ερωτήσεων! Μπαίνεις κατευθείαν στο θέμα που σε απασχολεί σε ελάχιστο χρόνο και, όταν επιστρέφεις σ’ αυτό, όλα γίνονται ξεκάθαρα: για σένα, για τις σκέψεις σου, για την εξέλιξή σου. Και τι ειρωνεία, μερικές σελίδες νωρίτερα σε άσχετη στιγμή είχα σημειώσει το ποίημα του Ρίλκε. Σύμπτωση ή η δύναμη του υποσυνείδητου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου